Nieśpieszny spacer po Jurze

Ze znajomymi z roku postanowiliśmy oderwać się od książek i wykorzystać słoneczną pogodę. 9 czerwca wyruszyliśmy na szlak orlich gniazd. Tym razem, naszym celem nie było bicie rekordów w odległościach pokonywanych pieszo, zdobywanie szczytów albo karkołomne szlaki. Po prostu chcieliśmy gdzieś wyskoczyć i spędzić wspólnie czas. A ponieważ tak się złożyło, że ja akurat byłem w domu, a Martyna, Maciek i Adam w akademiku, musieliśmy spotkać się gdzieś po drodze.

Wstałem wcześniej niż zwykle, zjadłem śniadanie, spakowałem plecak i ruszyłem w drogę. Pierwszy etap mojej wycieczki to dwukilometrowy spacer na przystanek. Wyszedłem trochę za późno i spóźniłbym się na autobus, gdyby nie miła pani, która podrzuciła mnie na przystanek. Jeśli przypadkiem trafi na nasz artykuł, to chciałbym jeszcze raz podziękować. ;) Autobusem dojechałem do Będzina, tam przesiadka do tramwaju i do Dąbrowy Górniczej, na miejsce zbiórki - park wodny Nemo. Moi współtowarzysze też wyjechali z opóźnieniem, więc miałem trochę czasu na kontemplowanie przyrody wokół aquaparku. W końcu się wszyscy spotkaliśmy i samochodem kolegi pojechaliśmy do Ogrodzieńca. Tam zostawiliśmy samochód i poszliśmy szukać busa do Pilicy lub Smolenia. Trafiliśmy na tę pierwszą opcję i to już po dwudziestu minutach. Kierowca zaproponował, że zamiast w Pilicy wysiądziemy w Złożeńcu, bo szybko się dostaniemy do Smolenia. Szybkie zerknięcie na mapę i podejmujemy decyzję - jedziemy. To tylko kilometr marszu więcej...

Przystanek w Złożeńcu. Humory dopisują

Początek drogi jest bardzo przyjemny - kilka domów i pola, potem las.

Ładne okoliczności przyrody

Idzie się wprost... baaajecznie ;)

Niedługo potem docieramy do zamku w Smoleniu. Ruiny są położone na niewielkim wzniesieniu, a z jego baszty roztacza się piękny widok na Jurę. Nas czeka jednak rozczarowanie - zamek jest zamknięty z powodu prac konserwatorskich. A jeszcze rok temu robiliśmy tam zdjęcia do relacji z naszej wielkiej wyprawy W.I.N.O. (Gorąco zapraszamy do przeczytania relacji - znajdziecie ją w zakładkach w górnym menu).

Zamek w Smoleniu....

... zabity na głucho

 No cóż, zostawiamy ruiny za sobą i ruszamy w dalszą drogę. Polna droga z czasem zamienia się w wąską, leśną ścieżkę.

Zostawiamy Smoleń za sobą.

Szlak jest momentami wąski i zarośnięty.

Ścieżka wyrzuca nas na asfaltową drogę, a ta prowadzi do Pilicy. Na urokliwym ryneczku robimy pierwszy postój.

Rynek w Pilicy.

Przerwa najpierw pod drzewkiem.

A potem w słońcu.

Po przerwie ruszamy dalej. Mijamy miejsce pamięci narodowej.

Miejsce pamięci narodowej.

 Zacieniony najpierw szlak wybiega na otwarte pole, a potem znowu chowa się w lesie.

Zacieniony szlak i pola dookoła.

Jest pięknie.

Znowu las - szlak zdecydowanie lepszy niż poprzednio.

Dochodzimy do wsi Kocikowa - ostatnia miejscowość przed naszym celem.

W Kocikowej wita nas pole maków.

Kocikowa.

 Potem trochę asfaltowej drogi i wchodzimy znowu w las.

Nasza droga.  Niedługo potem w oddali zobaczyliśmy nasz cel - ruiny zamku w Podzamczu

W lesie robimy ostatnią przerwę, gdzie gasimy pragnienie złocistym, spienionym trunkiem. ;)

Relaks.

Na postoju.

Idąc lasem powoli zbliżamy się do celu.

I jak tu można nie lubić lasu?

Napotkana dzika róża.

Mijamy wapienne skałki - widok bardzo charakterystyczny dla Jury.

Skałki.

 

Pamiątkowe zdjęcie.

I w końcu docieramy co celu!

Zamek w Podzamczu - najwyżej położony zamek na Jurze.

Jeszcze tylko kilka zdjęć na pamiątkę... 

Martyna i Maciek.

Ja.

I można wracać do Gliwic do akademika. Przeszliśmy ok. 15 km, zajęło nam to przynajmniej dwukrotnie więcej niż powinno, ale niczego nie żałujemy.

~Czarek